Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
çınqıl — (İsmayıllı, Quba) itburnu meyvəsi. – Çınqıl dərmana yaxşıdı (Quba) … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
çınqıllıq — is. Çoxlu çınqıl olan yer, çınqıl çıxarılan yer. Çınqıllıqdan çınqıl çıxarmaq. – Çınqıllıq yuxarı qanadlanan Bozat çoxdan Sarıbaba dağının gədəyini aşmışdı. S. R.. Bura çınqıllıq bir güney idi. M. C … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
xır — I (Ağdam, İsmayıllı, Quba, Şamaxı) bax xiy I. – Xır bizin yerrərdə ulmaz, bizdə çəltik əkmiyədülər (Quba); – Gəl xıra su qoşağ, yanmasın (İsmayıllı) II (Ağdaş, Bakı, Quba, Oğuz) bostan. – Gedəgün bizim xıra qarpuz yeməgə; – Gecə xıra oğri… … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
dol — I (Bakı, Cənubi Azərbaycan, Culfa, Gəncə, Qarakilsə, Ordubad, Salyan, Şamaxı) ağac, taxta və ya mal gönündən hazırlanmış qab (vedrə, tuluq). – Dol cırıldı, daş, çınqıl kişinin başına töküldü (Bakı); – Dol çox ağır gəlir, bıllar çəhdilər, gördülər … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
xıbar — (Gəncə) çınqıl … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
xıcır — (Zəngibasar) çınqıl. – Xıcırı gəti bura töx’ … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
xitz — (Qax) çınqıl … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
tim — (Qax) çınqıl … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
toqlubaş — (Çənbərək) xırda daş qırıntıları, çınqıl. – Örgüyə əzəl toqlubaş töküllər, sonra da palçıx, boyl düzənniyillər … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
asfalt-beton — <yun. asfalt və fr. beton> Çınqıl, qum və asfalt qatışığından ibarət tikinti materialı. Asfalt betonun tərkib hissələri … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
